ONCOdekalog emocji
Opinie
Dr hab. n. med. Marzena Samardakiewicz
Ta książka to niezwykła propozycja, która w założeniu miała wykorzystywać formę bajki terapeutycznej do bezpiecznego, wspólnego odreagowywania emocji doświadczanych w przebiegu obciążającego leczenia przeciwnowotworowego, zarówno przez chore dziecko, jak i jego bliskich. Realizacja założenia Pomysłodawczyni Wielkiej Księgi Bajek i jej autorów daleko wykracza poza początkowe założenia. Wprowadza bowiem zachętę do wspólnego mierzenia się z różnymi doznaniami, lękami, strachami, niepokojami i niepewnością, słowem - emocjami niechcianymi i trudnymi. Przepiękne ilustracje potęgują wyobraźnię, pociągają do zagłębienia się w opowieść, nawet jeśli w jej jądrze czai się jeszcze, niezgłębione, zepchnięte i niechciane uczucie.
Dr hab. Małgorzata Lisowska-Magdziarz
„Ta książka to próba znalezienia środków wyrazu – obrazów, metafor, opowieści - dla niezwykle trudnych, granicznych doświadczeń; wypełnia więc najważniejsze z zadań, jakie stawiamy sztuce. Czyni to, łącząc codzienność i baśń, wzniosłość i szczegóły ze zwykłego życia. Choć przeznaczona jest głównie dla dzieci dotkniętych chorobą i ich rodziców, to piękna forma wizualna i z pietyzmem dobrane słowa powinny trafić także i do takich czytelników, którzy po prostu próbują zrozumieć ich sytuację.
Dr n. hum. Dominika Wiśniewska
W życiu doświadczamy. Co to znaczy? Bierzemy udział w różnych wydarzeniach. Nie zawsze zaplanowanych, a czasami wręcz absolutnie niechcianych. Te sytuacje wywołują emocje. Możemy doświadczać emocji związanych z konkretnymi sytuacjami, ale też sami możemy tworzyć sytuacje w głowie, w myślach.
Alicja Sadowska
Jak to jest, gdy chorujemy na nowotwory? Jak to jest, że śmiertelna choroba może dotknąć każdego, bez względu na wiek? Zaproszona do projektu Wielka Księga Bajek Terapeutycznych dla mniejszych i większych, czuję wdzięczność i spokój. Przeczytałam je jako pacjentka hematoonkologiczna - i wiesz co? Poczułam je jako kolejne wyzwanie dla mnie.
Rafał Grądzki
My zdrowi nie wiemy, jak to jest, kiedy lęk przed nieznanym mrozi ciało i duszę. Gdy obawa o to, co dalej nie pozwala skupić się na niczym innym. Gdy gniew, żal, pretensje i tęsknoty zabierają chęć do działania. Bo przecież lepiej już było. Przed tym wszystkim, co się stało. Przed rakiem. Bo przecież jak jest rak, to może być tylko gorzej.