„Ta książka to próba znalezienia środków wyrazu – obrazów, metafor, opowieści – dla niezwykle trudnych, granicznych doświadczeń; wypełnia więc najważniejsze z zadań, jakie stawiamy sztuce. Czyni to, łącząc codzienność i baśń, wzniosłość i szczegóły ze zwykłego życia. Choć przeznaczona jest głównie dla dzieci dotkniętych chorobą i ich rodziców, to piękna forma wizualna i z pietyzmem dobrane słowa powinny trafić także i do takich czytelników, którzy po prostu próbują zrozumieć ich sytuację.

Podoba mi się, że Autorzy i Autorki nie poprzestają na opowiadaniu historii, lecz zachęcają czytelników do wspólnego myślenia i twórczości; do bycia razem i do rozmawiania o sprawach najważniejszych.”