W życiu doświadczamy. Co to znaczy? Bierzemy udział w różnych wydarzeniach. Nie zawsze zaplanowanych, a czasami wręcz absolutnie niechcianych. Te sytuacje wywołują emocje. Możemy doświadczać emocji związanych z konkretnymi sytuacjami, ale też sami możemy tworzyć sytuacje w głowie, w myślach. Czasami to co nam się przytrafia i to co czujemy jest spójne. Czasami w środku, głęboko w sobie ukrywamy świat niedostępny nikomu.

Choroba onkologiczna to bardzo intensywne doświadczenie. Zarówno dla dziecka jak i jego rodziny. Tworzy wewnętrzne światy emocji. To bardzo dobrze. Najlepiej, gdy zarówno dziecko jak i rodzic mogą sobie poopowiadać o tym co się dzieje w ich wewnętrznych światach. Jakie emocje królują? Jakie emocje schowały się do szafy i trzeba ich poszukać?

Doświadczenie, którego najbardziej potrzebuje dziecko to bliskość i autentyczność. Zdanie wypowiedziane przez mamę: „Kocham Cię najbardziej na świecie. A ta choroba pokazała mi, że mogę Cię stracić. Przez mój wewnętrzny świat przeszło tornado. Nigdy się tak nie bałam i nigdy nie miałam w sobie tyle nadziei”: – może być dobrym wstępem do opowiedzenia tego co u nas dzisiaj. Co u dziecka? Co u rodzica? Każdy potrzebuje być. Czuć. Dzielić się z innymi.

Czasami spokojna, a czasami właśnie niespokojna rozmowa będzie najlepszym lekarstwem. Ważna jest szczerość. Opowiedziane emocje przestają straszyć. Budują bliskość i miłość. Książka, którą trzymasz w dłoniach ma pomóc w budowaniu bliskości i odczuwaniu miłości. Nie ma innej drogi jak rozmowy o emocjach. Każdy rozdział, historia to zaproszenie do wspólnej rozmowy. Możecie czytać tak jak Wam wygodnie.

Może to rodzic będzie czytał na głos? Czasami do rozmów brakuje słów. Czasami nie mamy wprawy w takim swobodnym opowiadaniu o własnych uczuciach. Potrzebujemy chwilę czasu. Rozmowy można zaczynać… Do rozmów można wracać… Można wspominać rozmowę o …. Dowolnie traktujcie opisane tu propozycje. Możecie rozszerzać zestaw pytań. Możecie zmieniać pytania. Niech Wam się dobrze rozmawia.

Życzę Wam cudownych opowieści o waszych wewnętrznych światach. Może odkryjecie, że jakieś części doświadczenia choroby i siebie macie wspólne?